Grote vervuilers mogen onze overheden niet aanklagen

We betalen gigantische boetes aan fossiele energiebedrijven. Misschien gaan Europeanen wel zeven miljard euro betalen aan steenkool-, olie- en gasbedrijven – alleen maar omdat we klimaatactie ondernemen. [1]

• Olie- en gasbedrijf Rockhopper eist 260 miljoen van de Italianen, omdat die een streep hebben gezet door nieuwe olievelden voor hun kust.
• De Sloveense belastingbetalers hebben het milieu voorrang gegeven boven fracking, en daarom wil Ascent 120 miljoen van hen.
• Toen de Duitsers besloten om af te stappen van kernenergie, heeft Vattenfall hen aangeklaagd voor € 4,3 miljard.
• En na haar besluit om te stoppen met steenkool zal de Nederlandse staat misschien wel 2,4 miljard moeten betalen aan RWE en Uniper! [2]

Er is niet veel tijd meer om een regelrechte klimaatramp te voorkomen. [3] Maar fossiele energiebedrijven gijzelen onze overheden met het dreigement om exorbitante vergoedingen te eisen in de rechtbank. Zo verlammen ze de overheid, die niet de beslissingen kan nemen die nodig zijn om het klimaat te redden.

Dit giftige fossiele verdrag – officieel het Verdrag inzake het Energiehandvest – is een reliek uit voorbije tijden, een tijdperk waarin overheden nog vastzaten in klimaatontkenning. [4] Maar de fossiele industrie klampt er krampachtig aan vast, omdat ze zo hun winsten kunnen veiligstellen.

Maar winst veiligstellen, dat staat gelijk aan het aanklagen van overheden, als die het in hun hoofd halen om mens en planeet op één te zetten. Als ze winnen, moeten de overheden de vergoeding met publiek geld ophoesten. Publiek geld dat zou kunnen gaan naar groene investeringen, naar het onderwijs en naar ziekenhuizen – in plaats van naar de diepe zakken van de grootste vervuilers.

Maar we zijn aan de winnende hand tegen deze industrie. Italië heeft zijn lidmaatschap van het verdrag al opgezegd, Europarlementariërs steunen onze oproep, en nu is het tijd voor onze landen om een kant te kiezen. Maar om dat te laten gebeuren, moeten de ministers van Energie onze persoonlijke boodschap horen – ze moeten weten waarom we hierom geven.