We zien allemaal de gevolgen van de klimaatcrisis. Voorbeelden zijn de overstromingen in Europa en in Pakistan of droogtes in Europa en in Afrika – in Madagascar hebben die al geleid tot de eerste hongersnood veroorzaakt door klimaatverandering. [1] Het zijn de mensen die het minst hebben bijgedragen aan de crisis, waaronder de mensen in het Mondiale Zuiden, die de rekening betalen.
In Europa hebben de stijgende prijzen van brandstof en levensmiddelen schrijnende gevolgen voor vele mensen, in het bijzonder voor vrouwen en mensen die rond de armoedegrens leven – en dezelfde gevolgen zijn voelbaar in het Mondiale Zuiden. We hebben grote sommen geld nodig om oplossingen voor deze crisis te financieren.
Het is hoog tijd dat de grote vervuilers hun verantwoordelijkheid voor de klimaatcrisis nemen. Het is tijd dat vervuilers eerlijk meebetalen.
Het mogen niet de gewone mensen zijn die de lasten dragen van de groene transitie en een klimaatveilige toekomst. Er wordt al voorzichtig gepraat over maatregelen die zich concentreren op de superrijken, multinationals en de meest vervuilende sectoren – maar vooralsnog schort het aan de politieke wil om woord in daad om te zetten. [2]
Voor een eerlijkere transitie naar een eerlijkere toekomst hebben we nieuwe belastingen nodig voor:
- fossiele brandstoffen. In samenwerking met de Europese Commissie hebben in 2022 verscheidene Europese landen een tijdelijke afroombelasting op winst geheven. Het is hoog tijd om die om te vormen en uit te breiden tot permanente belastingen op de enorme winsten van fossiele brandstofbedrijven;
- transport. Al veel te lang ontkomen de scheeps- en luchttransport aan de rekening voor hun eigen vervuiling. Landen moeten afspraken maken voor een CO2-taks op scheepstransport, op EU-niveau of op het niveau van de Internationale Maritieme Organisatie. Ook moeten er nieuwe belastingen of solidariteitsheffingen komen op vliegtuigtickets, met een nadruk op frequent flyers en eersteklastickets;
- de bankensector. Al een kleine belasting op financiële producten, door middel van een Europese Financiële Transactietaks, kan enorme bedragen opleveren en bijdragen aan een einde aan speculatieve handel op vervuilende activiteiten;
- vermogen. Op individueel niveau veroorzaken de superrijken meer klimaatschade dan de armste vijftig procent van de wereldbevolking samen. [3] Het is hoog tijd voor crisisbelastingen en meer belastingen voor de rijkste 1%.
En hoe moeten deze nieuwe fondsen ingezet worden? [4]
Naast het ondersteunen van mensen in de EU moet dit geld van nieuwe belastingen ingezet worden om mensen in het Mondiale Zuiden te helpen met klimaatverandering om te gaan. Bij de vorige internationale klimaattop (COP27) spraken overheden vanuit de hele wereld af om een zogeheten Loss and Damage-fonds op te zetten. Hiermee kunnen mensen die kampen met de klimaatcrisis hun levens opnieuw opbouwen na overstromingen, droogtes of andere klimaatrampen. Maar dit fonds moet nog wel worden gevuld.
Er moet ook geld van deze belastingen gaan naar initiatieven van burgers zelf en feministische initiatieven. Misschien worden sommige van deze initiatieven al geleid door mensen die je kent, maar andere projecten kunnen zich niet goed ontwikkelen door ontoereikende financiering.
Door deze petitie te tekenen, eis jij dat de grote vervuilers de ware prijs betalen voor hun activiteiten. Met deze petitie eis je ook meer steun voor mensen in Europa en in het Mondiale Zuiden, en roep je overheden op om de eerste stappen te zetten naar een klimaatveilige toekomst voor onze samenlevingen.
*Deze publicatie is mogelijk gemaakt door financiële steun van de Europese Unie. Enkel en alleen Spark a Change is verantwoordelijk voor de inhoud ervan, die niet per se de positie van de Europese Unie weerspiegelt.
