Przez całe dziesięciolecia giganci paliwowi wydawali miliony euro, by blokować przechodzenie na energię ze źródeł odnawialnych i nie pozwolić Europie uniezależnić się od gazu. Koncerny paliwowe używają dziś tych samych metod, które kiedyś stosował przemysł tytoniowy: sponsorują imprezy dla polityków, farbują się na zielono i publikują wątpliwej jakości badania, które umniejszają zagrożenia związane ze zmianą klimatu.
Dziś Unia Europejska jest gotowa wręczyć klucze do polityki klimatycznej byłemu pracownikowi koncernu Shell, który w swojej zawodowej karierze nie raz pokazywał, że zysk prywatnych firm jest dla niego ważniejszy niż los ludzi i planety. Nie chodzi jedynie o to, by Hoekstra nie cofnął postępu w walce o klimat, ale także o to, by koncerny paliwowe przestały wreszcie wpływać na politykę Unii. Chodzi o to, by decyzje polityczne były podejmowane w interesie publicznym, a nie w prywatnym interesie właścicieli wielkich koncernów, oraz by chronić proces podejmowania decyzji przed wpływami biznesu.
